Εκατομμύρια Έλληνες διερωτώνται γιατί ο Γ. Παπανδρέου κρύβεται εδώ και τόσα χρόνια χωρίς να δώσει ούτε μια δημόσια συνέντευξη απαντώντας σε αμείλικτα ερωτήματα, δηλαδή στις αιτίες που μας οδήγησαν στα Μνημόνια και στον όλεθρο. 
ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΑΣΥΛΙΕΣ
Επιπλέον, πρέπει να σημειωθεί ότι δεν παρακωλύεται η σύλληψη ή φυλάκιση των τυχών συμμετόχων – μη βουλευτών – στην εγκληματική πράξη.
Ελπίζω να προχωρήσετε στα περαιτέρω λίαν συντόμως ώστε να ικανοποιηθεί και το λαϊκό αίσθημα περί αίσθησης δικαίου !!!
Η απάντηση είναι απλή: για να αποφύγουν το λιντσάρισμα από τους καθημαγμένους και εξαθλιωμένους πολίτες.
Υπάρχει όμως δικαιολογία από πλευράς Κυβερνήσεως για την ''ανοχή'' που δείχνει στο πρόσωπο του ΓΑΠ.
Η απάντηση είναι ''ΟΧΙ'' διότι το άρθρο 62 της 11/06/1975 αναφέρει τα εξής:
1. Όσο διαρκεί η βουλευτική περίοδος, ο βουλευτής δεν διώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με άλλο τρόπο περιορίζεται χωρίς άδεια του Σώματος.
1. Όσο διαρκεί η βουλευτική περίοδος, ο βουλευτής δεν διώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με άλλο τρόπο περιορίζεται χωρίς άδεια του Σώματος.
Επίσης δεν διώκεται για πολιτικά εγκλήματα βουλευτής της Βουλής που διαλύθηκε, από τη διάλυσή της και έως την ανακήρυξη των βουλευτών της νέας Βουλής.
Η άδεια θεωρείται ότι δεν δόθηκε, αν η Βουλή δεν αποφανθεί μέσα σε τρεις μήνες αφότου η αίτηση του εισαγγελέα για δίωξη διαβιβάστηκε στον Πρόεδρο της Βουλής.
Η τρίμηνη προθεσμία αναστέλλεται κατά τη διάρκεια των διακοπών της Βουλής.
Δεν απαιτείται άδεια για τα αυτόφωρα κακουργήματα.
ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΑΣΥΛΙΕΣ
Ο βουλευτής κατά τη διάρκεια της θητείας του περιβάλλεται από δύο κλασικές θεσμικές εγγυήσεις, που συνδέονται με την ιστορική εξέλιξη και τη θεσμική διαμόρφωση του κοινοβουλευτισμού: πρόκειται για το «ανεύθυνο» και το «ακαταδίωκτο», που συνθέτουν το νομικό καθεστώς της βουλευτικής ασυλίας.
Ειδικότερα, το ανεύθυνο του βουλευτή κατά την άσκηση του λειτουργήματός του διασφαλίζεται από το συνδυασμό των [άρθρων 60 παρ. 1] και [61 παρ. 1 & 2] του Συντάγματος.
Το ακαταδίωκτο του βουλευτή ρυθμίζεται στο [άρθρο 62 παρ. 1] του Συντάγματος.
Τέλος, η διαδικασία, με την οποία η Βουλή συναινεί -κατά περίπτωση- στην άρση της ασυλίας συγκεκριμένου βουλευτή, περιγράφεται στο [άρθρο 83 του ισχύοντος Κανονισμού του Σώματος.]
ΤΟ ΑΡΘΡΟ 62 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Με το [άρθρο 62] του Συντάγματος καθιερώνεται, κατά τη διάρκεια της βουλευτικής περιόδου, το λεγόμενο ακαταδίωκτο του βουλευτή, προβλέπεται δηλαδή μία ειδική προστασία του βουλευτή από ποινικές διώξεις που θα ήταν δυνατό να ασκηθούν εναντίον του.
Οι διατάξεις αναφέρονται σε δραστηριότητα του βουλευτή που δε σχετίζεται με την άσκηση των βουλευτικών του καθηκόντων, γιατί τότε θα εφαρμόζονταν οι διατάξεις του [άρθρου 61] που θεσπίζει το ανεύθυνο του βουλευτή.
Το ακαταδίωκτο του βουλευτή δε σημαίνει ότι ο βουλευτής παραμένει ανεύθυνος για τις πράξεις του, απαγορεύει απλώς την ποινική δίωξη του βουλευτή κατά τη διάρκεια της Βουλευτικής περιόδου.
Ειδικότερα, το ανεύθυνο του βουλευτή κατά την άσκηση του λειτουργήματός του διασφαλίζεται από το συνδυασμό των [άρθρων 60 παρ. 1] και [61 παρ. 1 & 2] του Συντάγματος.
Το ακαταδίωκτο του βουλευτή ρυθμίζεται στο [άρθρο 62 παρ. 1] του Συντάγματος.
Τέλος, η διαδικασία, με την οποία η Βουλή συναινεί -κατά περίπτωση- στην άρση της ασυλίας συγκεκριμένου βουλευτή, περιγράφεται στο [άρθρο 83 του ισχύοντος Κανονισμού του Σώματος.]
ΤΟ ΑΡΘΡΟ 62 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Με το [άρθρο 62] του Συντάγματος καθιερώνεται, κατά τη διάρκεια της βουλευτικής περιόδου, το λεγόμενο ακαταδίωκτο του βουλευτή, προβλέπεται δηλαδή μία ειδική προστασία του βουλευτή από ποινικές διώξεις που θα ήταν δυνατό να ασκηθούν εναντίον του.
Οι διατάξεις αναφέρονται σε δραστηριότητα του βουλευτή που δε σχετίζεται με την άσκηση των βουλευτικών του καθηκόντων, γιατί τότε θα εφαρμόζονταν οι διατάξεις του [άρθρου 61] που θεσπίζει το ανεύθυνο του βουλευτή.
Το ακαταδίωκτο του βουλευτή δε σημαίνει ότι ο βουλευτής παραμένει ανεύθυνος για τις πράξεις του, απαγορεύει απλώς την ποινική δίωξη του βουλευτή κατά τη διάρκεια της Βουλευτικής περιόδου.
Απαγορεύεται έτσι η δίωξη, σύλληψη, φυλάκιση ή ο με οποιοδήποτε άλλο τρόπο περιορισμός του βουλευτή χωρίς άδεια της Βουλής.
Η άδεια αυτή θεωρείται ότι δεν παρέχεται αν η Βουλή δεν αποφανθεί σχετικά εντός τριών μηνών αφότου η αίτηση του εισαγγελέα για δίωξη διαβιβάστηκε στον Πρόεδρο του Σώματος.
Δημιουργείται έτσι ένα τεκμήριο υπέρ της απόρριψης της σχετικής αίτησης, αφού η προστασία τεκμαίρεται ότι υπάρχει ακόμη και χωρίς να προηγηθεί καμία σχετική συζήτηση στο Κοινοβούλιο.
Δεδομένου ότι, υπό τις σημερινές συνθήκες πολιτικής σταθερότητας, η ανάγκη προστασίας του βουλευτή έναντι απειλών κατά της ανεξαρτησία του για λόγους πολιτικούς φαίνεται να απομακρύνεται, εύλογα ανακύπτει η απαίτηση για ανατροπή αυτού του τεκμηρίου, ώστε de lege ferenda η χορήγηση της άδειας να αποτελεί τον κανόνα και η άρνηση την εξαίρεση.
Είναι προφανές ότι, εν όψει και της θεμελιώδους συνταγματικής αρχής της διάκρισης των εξουσιών (άρθρο 26 του Συντάγματος), η Βουλή δεν καλείται, κατά τη συζήτηση για την άρση της βουλευτικής ασυλίας συγκεκριμένου βουλευτή, να εξετάσει κατ’ ουσίαν το έγκλημα που αναφέρεται στην αίτηση του εισαγγελέα, τις περιστάσεις υπό τις οποίες αυτό φέρεται ότι τελέσθηκε και το αν ο εγκαλούμενος βουλευτής είναι πράγματι ένοχος ή όχι. Αρκείται στο να ελέγξει αν η άδεια ζητείται για πολιτικούς λόγους, οπότε η σχετική αίτηση πρέπει να απορριφθεί.
Δεδομένου ότι, υπό τις σημερινές συνθήκες πολιτικής σταθερότητας, η ανάγκη προστασίας του βουλευτή έναντι απειλών κατά της ανεξαρτησία του για λόγους πολιτικούς φαίνεται να απομακρύνεται, εύλογα ανακύπτει η απαίτηση για ανατροπή αυτού του τεκμηρίου, ώστε de lege ferenda η χορήγηση της άδειας να αποτελεί τον κανόνα και η άρνηση την εξαίρεση.
Είναι προφανές ότι, εν όψει και της θεμελιώδους συνταγματικής αρχής της διάκρισης των εξουσιών (άρθρο 26 του Συντάγματος), η Βουλή δεν καλείται, κατά τη συζήτηση για την άρση της βουλευτικής ασυλίας συγκεκριμένου βουλευτή, να εξετάσει κατ’ ουσίαν το έγκλημα που αναφέρεται στην αίτηση του εισαγγελέα, τις περιστάσεις υπό τις οποίες αυτό φέρεται ότι τελέσθηκε και το αν ο εγκαλούμενος βουλευτής είναι πράγματι ένοχος ή όχι. Αρκείται στο να ελέγξει αν η άδεια ζητείται για πολιτικούς λόγους, οπότε η σχετική αίτηση πρέπει να απορριφθεί.
Σε κάθε περίπτωση, η τρίμηνη προθεσμία αναστέλλεται κατά τη διάρκεια της διακοπής των εργασιών της Βουλής, οπότε, και για την πληρότητα του νόμου, το [άρθρο 113 παρ. 1 του Ποινικού Κώδικα] επιτάσσει την αναστολή της προθεσμίας παραγραφής του εγκλήματος για το οποίο κατηγορείται ο βουλευτής.
Η διάταξη αυτή συναρτάται, άλλωστε, προς τη γενική φύση του ακαταδίωκτου, επιδίωξη του οποίου είναι η προσωρινή προστασία του βουλευτή από ποινική δίωξη, όχι όμως και η οριστική ματαίωση της δίωξης, η οποία ενεργοποιείται από τη στιγμή που θα απολεσθεί η βουλευτική ιδιότητα.
Επιπλέον, πρέπει να σημειωθεί ότι δεν παρακωλύεται η σύλληψη ή φυλάκιση των τυχών συμμετόχων – μη βουλευτών – στην εγκληματική πράξη.
Στην περίπτωση αυτή δε χρειάζεται άδεια της Βουλής για την προώθηση της ποινικής διαδικασίας.
Επίσης, είναι δυνατή η εξέταση του βουλευτή ως μάρτυρα για άλλη υπόθεση αποκλειόμενης, βέβαια, της βίαιης προσαγωγής του.
Διαφορές ανεύθυνου και ακαταδίωκτου:
Το ανεύθυνο των βουλευτών αφορά σε ένα προνόμιο των βουλευτών που αναφέρεται στην άσκηση του λειτουργήματος αυτών και διασφαλίζεται με το συνδυασμό των άρθρων 50 παρ. 1 και 61 παρ. 1 & 2 του Συντάγματος.
Το ανεύθυνο των βουλευτών αφορά σε ένα προνόμιο των βουλευτών που αναφέρεται στην άσκηση του λειτουργήματος αυτών και διασφαλίζεται με το συνδυασμό των άρθρων 50 παρ. 1 και 61 παρ. 1 & 2 του Συντάγματος.
Το ακαταδίωκτο των βουλευτών διαφέρει σημαντικά από το ανεύθυνο των [άρθρων 60 και 61].
Αρχικά, το ανεύθυνο αναφέρεται σε λόγους, πράξεις ή παραλείψεις, που βρίσκονται σε άμεση συνάρτηση προς το βουλευτικό λειτούργημα.
Αρχικά, το ανεύθυνο αναφέρεται σε λόγους, πράξεις ή παραλείψεις, που βρίσκονται σε άμεση συνάρτηση προς το βουλευτικό λειτούργημα.
Ενώ το ακαταδίωκτο αναφέρεται σε οποιαδήποτε αξιόποινη πράξη του βουλευτή, που δεν σχετίζεται με το λειτούργημά του.
Εξαίρεση στην αρχή του ακαταδίωκτου των βουλευτών αποτελούν τα αυτόφωρα κακουργήματα (άρθρο 62 παρ. 4).
Άλλη βασική διαφορά ανάμεσα στο ακαταδίωκτο και στο ανεύθυνο των βουλευτών είναι ότι το τελευταίο δεν έχει χρονικό περιορισμό, ενώ το ακαταδίωκτο ισχύει μόνο όσο διαρκεί η βουλευτική περίοδος.
Άλλη βασική διαφορά ανάμεσα στο ακαταδίωκτο και στο ανεύθυνο των βουλευτών είναι ότι το τελευταίο δεν έχει χρονικό περιορισμό, ενώ το ακαταδίωκτο ισχύει μόνο όσο διαρκεί η βουλευτική περίοδος.
Το ανεύθυνο καλύπτει εσαεί το βουλευτή, δηλαδή και μετά τη λήξη της βουλευτικής περιόδου.
Αντίθετα, το ακαταδίωκτο συνοδεύει το βουλευτή μόνο για το χρόνο που είναι μέλος της Βουλής.
Μόλις λήξει η βουλευτική περίοδος ή διαλυθεί προώρως η Βουλή ή παραιτηθεί ο βουλευτής ή κηρυχθεί έκπτωτος, αμέσως δύναται να κινηθούν εναντίον του οι σχετικές καταδιωκτικές ενέργειες.
Προσωρινή προστασία λέει κύριε Τσίπρα, δεν λέει πουθενά προστασία και ακαταδίωκτο δια ΒΙΟΥ, επίσης ο Γ. Παπανδρέου από όσον γνωρίζω ΔΕΝ είναι σήμερα Βουλευτής οπότε δεν τίθεται καν θέμα !!!
Γράφει ο Γεώργιος Κοντός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου